Πρόσφατα, η Huffington Post την συμπεριέλαβε στους πιο όμορφους ανεξερεύνητους προορισμούς του κόσμου. Ήταν απλά το επιστέγασμα μιας τάσης που θέλει τη Φολέγανδρο από «ήρεμη» δύναμη των Κυκλάδων να εξελίσσεται σε έναν ανερχόμενο τουριστικό προορισμό.
Ευτυχώς, η τάση αυτή δεν άλωσε ακόμη τον low profile χαρακτήρα της. Οι παραλίες της δεν γέμισαν εκατοντάδες ξαπλώστρες, η γοητεία της δεν ξεπουλήθηκε, η πάλλευκη Χώρα της δεν έχασε την ακατέργαστη γοητεία της, το Κάστρο της δεν μπούκωσε από τουρίστες για μία ακόμα φωτογραφία που «να φαίνεται και το πίσω».
Και έτσι, επιστρέφοντας στο ανεμοδαρμένο νησί των Κυκλάδων, μπορούμε να νοιώσουμε ξανά όπως πρώτα, να σκαρφαλώσουμε στα – εντόνως ανηφορικά – σοκάκια του συντροφιά με βουκαμβίλιες, να βουτήξουμε σε όμορφα νερά, να γίνουμε ένα με τις νεεαροπαρέες που στήνουν υπαίθρια γλέντια στη Χώρα και να δοκιμάσουμε παραδοσιακές συνταγές που χάνονται στα βάθη των δεκαετιών.
Βόλτες σε τρεις οικισμούς
Καραβοστάσης, Χώρα και Άνω Μεριά φιλοξενούν τις βόλτες μας στο νησί. Ο Καραβοστάσης, είναι το ήσυχο λιμανάκι που μας καλωσορίζει όταν φτάνουμε με το πλοίο. Σε φόντο κόκκινο από τους βράχους, κρύβει τις καλύτερες αμμουδιές και κάποια συμπαθητικά ταβερνάκια. Η “σκαρφαλωμένη” Χώρα, το ορμητήριο και η βάση σας, βρίσκεται δυτικά του λιμανιού – περί τα 3 χιλιόμετρα και αποτελεί κλασσικό κυκλαδίτικο παράδειγμα.
Διαδοχικές πλατείες, πλαισιωμένες από λευκά σπιτάκια, φιλοξενούν την πλειοψηφία των επισκεπτών του νησιού για βραδινό ποτάκι και τσιμπολόγημα. Λίγο πιο ψηλά, δεσπόζει το Κάστρο της.
\
Μια μικρή πολιτεία από μόνο του, είναι χτισμένο στην άκρη του βράχου και τα παλαιότερα χρόνια προστάτευε τους ντόπιους από τις επιθέσεις των πειρατών. Παρά τους αιώνες που έχουν περάσει από πάνω του, διατηρεί μέρος της αίγλης και της αρχοντιάς του, μιας και κατοικείται ακόμα σε πείσμα των καιρών και των εγκαταλειμένων Κάστρων που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε.
Βγαίνοντας από αυτό, θα επιστρέψετε στις πλατείες που θυμίζουν περισσότερο αυλές, ξεκινώντας την περιήγησή σας στην πλατεία του Ντούναβη. Εν συνεχεία, θα προχωρήσετε στην δεύτερη πλατεία με την ονομασία Κονταρίνη. Οριοθετείται από δύο εκκλησίες και έχει γίνει γνωστή ως «πλατεία της Πιάτσας». Πιάτσα όνομα και πράγμα, μιας και πέρα από την ομώνυμη ταβέρνα που βρίσκεται εκεί, η πλατεία αποτελεί όντως σημείο συνάντησης για τις νεαροπαρέες πριν την βραδινή έξοδο.
Ο οικισμός της Άνω Μεριάς, τέλος, τρίτος αλλά καθόλου καταϊδρωμένος, ενδείκνυται για βολτούλες, χάζεμα των πέτρινων κυλινδρικών κτισμάτων γνωστών με την ονομασία δεντρόσπιτα στο υπαίθριο Λαογραφικό Μουσείο και του συγκλονιστικού ηλιοβασιλέματος.
Η ζωή εδώ θα σας θυμίσει εποχές αγροτιάς, ενώ οι περισσότερες κατοικίες δεν είναι απλά σπίτια αλλά «θεμωνιές», δηλαδή μικρές αυτόνομες μονάδες γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Αξίζει να ανεβείτε επίσης, στον Φάρο της Ασπροπούντας, ο οποίος χτίστηκε το 1919 και από το 1986 λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια.
Βουτιές σε παραλίες μοναδικές
Το νησί παρά την δημοφιλία του αντιστέκεται σθεναρά στην «εμπορικούρα», επομένως μην περιμένετε άφθονες ξαπλώστρες και beach bars. Στις πιο δημοφιλείς παραλίες θα φτάσετε είτε με το καραβάκι που πραγματοποιεί συχνά δρομολόγια με αφετηρία το λιμάνι του Καραβοστάση, είτε οδικώς – αλλά υπολογίστε πως στην δεύτερη περίπτωση θα χρειαστεί και αρκετό περπάτημα μέχρι να φτάσετε στον προορισμό σας.
Το Κάτεργο, είναι μία από τις πιο ειδυλλιακές του νησιού και προσεγγίζεται με καραβάκι, ενώ τα Χοχλίδια κάτω από τον Καραβοστάση, είναι μια family friendly βοτσαλωτή παραλία με σκιά από αρμυρίκια. Αν ακολουθήσετε τα πέτρινα σκαλάκια δίπλα από το λιμάνι, θα βρεθείτε στην πιο όμορφη και απομονωμένη παραλία Βάρδια.
Στην διαδρομή κατά μήκος της ακτής από το Λιμάνι προς τον οικισμό Λιβάδι, θα συναντήσετε το Λατινάκι, την Βιτσέντζου και το Πουντάκι, όλες τους με άμμο, ενώ με αφετηρία την Άνω Μεριά και χωματόδρομο στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής, προσεγγίζετε τις παραλίες Αμπέλι, Σερφιώτικο και Άγιος Γεώργιος.