Δεν είναι τυχαίο ότι ο δημοφιλής ιστότοπος διακοπών tripadvisor, την έχει αναδείξει νούμερο 2 στις προτιμήσεις των ταξιδιωτών – μελών του στην Ευρώπη αλλά και το 6ο καλύτερο νησί παγκοσμίως, μετά από μεγάλη ψηφοφορία.
Έτσι περιγράφει το tripadvisor στην ιστοσελίδα του τη Νάξο:
«Μια λευκή πινελιά στα γαλαζοπράσινα νερά του Αιγαίου, το νησί της Νάξου είναι ένα μοναδικό μείγμα από αρχαία ερείπια και μοναδικές παραλίες. Το μεγαλύτερο από τα νησιά των Κυκλάδων, η Νάξος είναι το σπίτι της παιδικής ηλικίας του Δία, του βασιλιά των θεών. Φτάνοντας στη Νάξο, ακολουθήστε το υπερυψωμένο μονοπάτι για να φτάσετε στην Πορτάρα και να θαυμάσετε το «έμβλημα» του νησιού, μια πέτρινη πύλη που στέκεται στο νησάκι του Βάκχου, στην άκρη του λιμανιού. Στη δύση του ηλίου, η θέα του νησιού με τη θάλασσα στο βάθος, κόβουν την ανάσα!»
Αλλά δεν είναι μόνο το tripadvisor..
«Είναι η ιδανική παιδική χαρά για έναν νεαρό θεό», έγραφε πρόσφατα δημοσιογράφος της «Telegraph», η οποία ενθουσιάστηκε από τις παραλίες που είναι η χαρά των παιδιών. Για τις καλύτερες παραλίες του κόσμου (από τη Χαβάη έως τα νησιά Γκαλαπάγκος!) βράβευε τη Νάξο λίγο πιο πριν και ο «Guardian».
Κάθε λίγο και λιγάκι κάποιο ξένο Μέσο ανακαλύπτει τη Νάξο, η φήμη της οποίας εξαπλώνεται σαν μεταδοτικός ιός.
Μετά το CNN, που έκανε την αρχή με σειρά ντοκιμαντέρ για το νησί έχοντας ένα ολόκληρο team να μένει εκεί επί πέντε ολόκληρους μήνες, ο αγγλοσαξονικός κόσμος μυρίστηκε στην κορωνίδα του Αιγαίου κάτι αυθεντικό – πριν ακόμα και από τους ίδιους τους Ελληνες.
Ακολούθησαν οι τηλεοράσεις, οι εφημερίδες και κορυφαία περιοδικά, όπως αυτά του ομίλου Conde Nast, που απένειμαν στο φωτεινό αυτό νησί του Αιγαίου τα εύσημα για το φυσικό του κάλλος. Και τώρα πια η Νάξος δυσκολεύεται να δεχτεί τον κόσμο που φτάνει μαζικά.
Οταν βέβαια στα αρχαία χρόνια οι Ιωνες πίστευαν ότι την προστατεύει ο θεός Απόλλωνας και σε αυτόν αφιέρωναν τον ναό τους στην είσοδο του λιμανιού, με σκοπό να τους λούζει με φως και σοφία για αιώνες, ήξεραν ότι ο ήλιος είναι το πρώτο υλικό από το οποίο φτιάχτηκαν εδώ τα πάντα.
Αν παρατηρήσεις, τίποτα στη Νάξο δεν είναι θαμμένο ή κρυφό, όλοι δεσπόζουν στις κορυφές για να τα χτυπάει ο ήλιος: το χωριό της Απειράθου από μάρμαρο φωτίζεται από παντού, το ίδιο και η πάντοτε πολύβουη πρωτεύουσά της, οι παραλίες που τη στεφανώνουν, ο κατάλευκος Κινίδαρος που όμως περιβάλλεται από πράσινο και οι αμέτρητοι ενετικοί πύργοι – τόποι που δεν φοβούνται να αποκαλυφθούν.
Απέναντι όμως στις πρωτόγονες πλαγιές οι οποίες είναι ακόμα γεμάτες με ζώα που σνομπάρουν τους τουρίστες και τα απάτητα ακόμα μέρη κρυμμένα πίσω από τον Ζα, ορθώνεται ένας ολόκληρος πολιτισμός γεμάτος ποιητές, μουσικούς και οργανοπαίχτες.
Αντίθετα απ’ ό,τι πολλοί νομίζουν, τα νησιώτικα τραγούδια δεν έχουν καμία σχέση με την Πάρο -άσχετα αν τα έκανε διάσημα ο Πάριος-, αλλά με τη Νάξο, αφού αυτοί που τα δημιούργησαν είναι η οικογένεια των Κονιτοπουλαίων, η οποία ακόμα έχει την έδρα της στον Κινίδαρο.
Μαζί όμως με τη μουσική και τον γραπτό λόγο -από τη Νάξο καταγόταν ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και εδώ μορφώθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης, αφού ήταν από τα ελάχιστα εκπαιδευτικά κέντρα της Μεσογείου-, η Νάξος ανέπτυξε και μια αριστοκρατική σφραγίδα που διακρίνεται στα σοκάκια του Κάστρου και στα σπίτια με τα οικόσημα.
Η οικογένεια Δελλαρόκα είναι από τις παλιές αριστοκρατικές οικογένειες της Νάξου, παλιοί δούκες που βρέθηκαν στο νησί επί Ενετοκρατίας και άλλοι που ήρθαν, αιώνες αργότερα, προκειμένου να φοιτήσουν στην περίφημη Σχολή, όπως ο διάδοχος του θρόνου Παύλος και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Η μόρφωση ήταν πάντα αιτούμενο στη Νάξο και αδιάσπαστο μέρος της ταυτότητάς της.