Ήταν τη δεκαετία του ’60 όταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης, πάνω στις μεγάλες δόξες του- επιχείρησε να αποκτήσει έναν «κρυμμένο» ελληνικό Παράδεισο μεταξύ ηπειρωτικής Ελλάδας και Πελοποννήσου.
Τα εκατοντάδες εκατομμύριά του, όμως, δεν στάθηκαν αρκετά να τον κάνουν να κερδίσει τη «μάχη» με τους ντόπιους οι οποίοι χωρίς διαπραγμάτευση του έκλεισαν την πόρτα.
«Ο Παράδεισος δεν πουλιέται, μπορούμε όμως να σου νοικιάσουμε την Κόλαση!», ήταν η απάντησή τους σύμφωνα με όσα ψιθυρίζονταν από στόμα σε στόμα την εποχή εκείνη.
Μιλώντας για τον Ωνάση, ένα από τα πρώτα πράγματα που έρχεται στο μυαλό μας είναι ο διάσημος σε ολόκληρο τον κόσμο Σκορπιός. Αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν, όμως, είναι ότι το εν λόγω νησί δεν ήταν παρά… δεύτερη επιλογή, καθώς ο διακαής πόθος του δαιμόνιου μεγαλοεπιχειρηματία ήταν το μικροσκοπικό νησάκι που στέκει αγέρωχο απέναντι από το Αίγιο: Τα Τριζόνια.
Μιλάμε για ένα σχεδόν ιδιωτικό νησί -θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις έτσι λόγω του μεγέθους του- μόλις 2,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το οποίο μοιάζει να έχει ξεχάσει ο χρόνος.
Είναι γεμάτο ευκάλυπτους, αμυγδαλιές, φραγκοσυκιές, ελιές και πολλά ακόμα «δώρα» της φύσης, με τους ντόπιους να υποστηρίζουν πως τον Παράδεισό τους δεν τον αλλάζουν με τίποτα. Και το έχουν αποδείξει, μιας και τα Τριζόνια είναι σήμερα το μοναδικό κατοικημένο νησί του Κορινθιακού Κόλπου.
Στα χώματά του ξεχνάς τι θα πει άγχος, ένταση, χρόνος. Στα νερά του καταλαβαίνεις τον λόγο που ο Ωνάσης είχε σκοπό να δώσει τόσα εκατομμύρια για να το αποκτήσει. Θάλασσα-λάδι, χωρίς κύμα και πεντακάθαρη, σου δίνει την αίσθηση πως το μέρος αυτό είναι πράγματι πολύ καλό για να είναι αληθινό, μιας και έχουμε συνηθίσει η ανθρώπινη παρέμβαση να καταστρέφει τους θησαυρούς της φύσης.
Αυτό, όμως, εκεί δε συνέβη. Τα νερά είναι διαυγή, δίνοντας σου τη δυνατότητα να παρατηρήσεις το βυθό ακόμα και σε μεγάλα βάθη. Διαυγή και καταγάλανα.
Μέχρι σήμερα, υπάρχουν μόλις τρία μικρά ξενοδοχεία για να υποδέχονται τους επισκέπτες και αρκετά ταβερνάκια με ολόφρεσκο ψάρι και μαγειρευτά που σε κάνουν να πιστεύεις πως σου μαγείρεψε η γιαγιά σου, όλα οικογενειακές επιχειρήσεις. Θα βρεις και ένα μίνι μάρκετ για να εξοπλιστείς με τα απαραίτητα.
Εκεί οι άνθρωποι γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους και χαιρετιούνται με τα μικρά τους ονόματα. Κάτι που μας γυρνά πολλές, πάρα πολλές δεκαετίες πίσω… Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, οι μόνιμοι κάτοικοι μετά βίας ξεπερνούν τους 150, ενώ φτάνοντας στο νησάκι-όνειρο θα διαπιστώσεις πως δεν έχεις τον παραμικρό λόγο να ξεπαρκάρεις το αυτοκίνητό σου καθώς όλες οι αποστάσεις καλύπτονται με τα πόδια.
Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν λέγαμε πως γυρνάς ολόκληρο το νησί με τα πόδια!
Ρωτώντας τους ντόπιους πού μπορείς να κολυμπήσεις, θα σου απαντήσουν με ένα χαμόγελο. Και ο λόγος είναι απλός: Τα Τριζόνια είναι ολόκληρα μια παραλία. Γυρνάς και… κολυμπάς. Τόσο απλά.
Φτάνεις (και) οδικώς σε τρεις ωρίτσες από την Αθήνα και μόλις σε μισή ώρα απ’ την Πάτρα.
Σκέφτεσαι κάτι καλύτερο για τις μίνι αποδράσεις του Ιουνίου; Εμείς σίγουρα όχι.
*Η κεντρική φωτογραφία είναι από την υπέροχη σελίδα ΝΗΣΟΣ ΤΡΙΖΟΝΙΑ TRIZONIANS (the Official Group) στο Facebook
