Νεοκλασικά καπετανόσπιτα, κεραμιδένιες σκεπές, πέτρινες μάντρες από τις οποίες ξεπηδούν λουλούδια, βουκαμβίλιες, μυρωδιές.
Σπέτσες… Γαλάζιο, λευκό και κόκκινο..
Αυλές που κρύβουν τα περίφημα βοτσαλωτά: δελφίνι, άγκυρα, σκοινιά, καΐκι, κανόνι, γοργόνες, φρεγάτες με φουσκωμένα πανιά.
Παραστάσεις από μια τέχνη που χάνεται.
Σε αυτό το νησί παντρεύεται η κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα των κοσμικών και των γαλαζοαίματων με την μελαγχολική ατμόσφαιρα του παλιού λιμανιού και τη μυρωδιά των πούρων με την αλμύρα της θάλασσας.
Δεν χορταίνεις να το περπατάς αυτό το νησί.
Στη Ντάπια οι προπέλες από τα ασπροκόκκινα water taxi αφρίζουν τα ήρεμα νερά στο λιμανάκι.
Βάζουν μπροστά τις μηχανές για να περάσουν απέναντι στην Κόστα τους επιβάτες τους.
Στην άλλη άκρη, η Παναγιά η Αρμάτα -που έκανε το θαύμα της το 1822 και σώθηκε το νησί από τους Τούρκους- περιμένει να λάμψει πάλι από τα βεγγαλικά της 8ης Σεπτεμβρίου.
Απαλλαγμένο από αυτοκίνητα και ποτισμένο με γενναίες δόσεις ιστορίας, όμορφα αρχοντικά και μπόλικα σημεία για περαντζάδα, προσφέρεται για weekends με άρωμα εποχής.
Εδώ είναι αδύνατο να αντισταθεί κανείς στη βόλτα με αλογάκι ή να γεμίσει τα χείλη με μπόλικη ζάχαρη άχνη από τα αμυγδαλωτά.
