Πώς είναι να ζήσεις σε ένα νησί με 21 κατοίκους; Ποια η καθημερινότητα; Ένα μικρό μπακάλικο, ένα σχολείο με δύο παιδάκια και ένα καφενείο που λειτουργεί μόνο το καλοκαίρι.
Η ηρεμία όμως και οι χαμηλοί ρυθμοί, καθώς και η επαφή με τη φύση και τη θάλασσα είναι κάτι που σίγουρα δεν συγκρίνονται με μία μεγαλούπολη.
«Ήρθα στην Ψέριμο για να ησυχάσω, η Αθήνα είναι κόλαση για εμάς δεν υπήρχε περίπτωση να ζούσα», αναφέρει μεταξύ ο κ. Μιχάλης Αρβύθης κάτοικος και πρόεδρος του Συλλόγου πολιτών Ψερίμου ο οποίος μιλά αναλυτικά στο Dnews για τη ζωή στο νησί, για τα πλεονεκτήματα αλλά και για τα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, με τον κρατικό μηχανισμό, όπως σχολιάζει, να είναι για ακόμη μία φορά απών.
Ο κ. Μιχάλης όταν βγήκε σε σύνταξη μετακόμισε με την γυναίκα του στο νησί, όπου και ζουν τα τελευταία οκτώ χρόνια.
«Εδώ μεγαλώσαμε, εδώ ήταν οι γονείς μας και με την σειρά μου κατέληξα και εγώ εδώ. Είμαστε 21 άτομα στο νησί. Κάθε εβδομάδα βλέπεις ένα – δύο να περπατάνε. Ψαρεύω, σκάβω, φυτεύω και κάποιες ημέρες πηγαίνουμε και στην Καλυμνο να δούμε τα εγγόνια μας. Η ζωή εδώ είναι ήρεμη μπορεί να κάνεις και τέσσερις ημέρες να δεις άνθρωπο γιατί οι ηλικιωμένοι, γύρω στα επτά άτομα έχουν περάσει τα 80 και δεν βγαίνουν πολύ.
Πριν συνταξιοδοτηθεί είχε μαγαζί στην Κάλυμνο με ηλεκτρολογικά είδη, έφτιαχνε τα σκάφη, ενώ ήταν και ναυτικός για επτά χρόνια.
«Παντρεύτηκα έκανα τέσσερις κόρες και έχω επτά εγγόνια, ήρθα στη Ψέριμο να ησυχάσω. Ζω εδώ οκτώ χρόνια. Στην Αθήνα για παράδειγμα δεν υπήρχε περίπτωση να ζούσα, πήγα πέρσι για ένα γιατρό και δεν έβλεπα την ώρα να φύγω. Εκεί είναι για εσάς που είστε μαθημένοι για εμάς είναι κόλαση. Υπάρχουν πολλά θετικά στο νησί. Όταν τελειώσει ένας άνθρωπος τις υποχρεώσεις του αξίζει να έρθει εδώ. Φανταστείτε υπάρχουν ξένοι που θέλουν να μείνουν αλλά λόγω των συνθηκών όπως το ότι δεν έχουν σπίτι να ζήσουν «χαλάει η δουλειά». Το κράτος δεν βοηθάει την κατάσταση να δώσει κίνητρα για να έρθει εδώ ο κόσμος. Πιστεύω ότι σε πέντε χρόνια η Ψέριμος θα ερημώσει. Έχουμε ένα μπακάλικο, αλλά ευτυχώς έχουμε και σκάφος που έρχεται ανα δύο ημέρες και μπορείς να παραγγείλεις κάτι από Καλυμνο. Έχουμε και ένα καφενείο μόνο το καλοκαίρι. Η σύζυγος μου μεγάλωσε τέσσερα παιδιά πλέον θέλει και εκείνη την ησυχία της.
Τα προβλήματα
Όπως αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου πολιτών Ψερίμου, το νησί έχει αρκετά προβλήματα.
«Παλεύω να φτιάξουμε κάποια πράγματα. Δεν είχαμε επαρκεί φωτισμό στο λιμάνι. Πήγαιναν οι άνθρωποι με τους φακούς το βράδυ να δουν τα σκάφη τους. Αγόρασα καλώδια και φωτιστικά. Τα έβαλα πάνω στους στύλους οι οποίοι ήταν διαλυμένοι και έτσι έδωσα φωτισμό στο λιμάνι. Κάτι ακόμα είναι ότι έχουμε δύο παιδάκια στο νησί τεσσάρων ετών. Ζητήσαμε από το κράτος να φέρει μία δασκάλα.
Παλιά στα χρόνια της μητέρας μου το σχολείο είχε 90 παιδιά και πριν δέκα χρόνια που έκλεισε δεν υπήρχε ούτε ένα. Πιέσαμε το θέμα και ευτυχώς κάποιες οργανώσεις από την Αθήνα ενδιαφέρθηκαν. Πέρσι όλο το χειμώνα έστειλαν και πλήρωσαν μάστορες για να το βάψουν και να το γεμίσουν με ότι χρειαζόταν. Είχαμε και την τύχη να μας στείλουν μία νηπιαγωγό. Έτσι το σχολειο λειτουργεί με τα δύο παιδάκια», καταλήγει.