Άλλαξε αρκετά ονόματα μέσα στους αιώνες, όμως κράτησε την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της, τις παραδόσεις και τα έθιμά της, πολλά από τα οποία έρχονται κατευθείαν από την αρχαιότητα.
Η Αμφίκλεια είναι χτισμένη στην πλαγιά του Παρνασσού και θεωρείται το… αντίπαλο δέος της Αράχωβας.
Στα πλακόστρωτα σοκάκια της, ανάμεσα σε πέτρινα σπίτια και νεοκλασικά αρχοντικά, συγκεντρώνονται τα Σαββατοκύριακα του χειμώνα ζευγάρια, οικογένειες και παρέες που ανηφορίζουν ως εδώ είτε για το χιονοδρομικό (που απέχει μόλις 17 χιλιόμετρα) είτε για το ίδιο το χωριό, που αποτελεί την τέλεια πρόταση για κοντινή απόδραση, δυόμισι ώρες από την Αθήνα.
Το παλιό κομμάτι της βρίσκεται βόρεια και βορειανατολικά του οικισμού και αποτελείται από παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια με αυλές. Αξίζει να περπατήσετε στην οδό Καραμερτζάνη, που ξεκινά από την Πάνω Πλατεία, αλλά και στα μικρά δρομάκια, που οι ντόπιοι ονομάζουν «στριμούλες».
Θα καταλάβετε τότε γιατί η πόλη έχει ανακηρυχθεί διατηρητέος οικισμός ήδη από το 1977, ενώ το 2005 κέρδισε τον τίτλο του παραδοσιακού οικισμού.
Το κέντρο του παλαιού χωριού ήταν η «χορευταρία», μια μεγάλη πέτρινη θολωτή και αψιδωτή βρύση με δυο κρήνες, από όπου μέχρι σήμερα αναβλύζει νερό. Κοντά βρίσκονται μερικά εντυπωσιακά κτίσματα τουρκικής τέχνης με καμάρες, όπου έμεναν οι αγάδες της περιοχής.
Από τους ορθόδοξους ναούς της Αμφίκλειας μεγαλύτερος είναι ο Ιερός Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου (Μητρόπολη), χτισμένος σε ρυθμό βασιλικής, με ένα εντυπωσιακό καμπαναριό ιταλικού τύπου και δίπλα του το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου.
Στα αξιοθέατα του χωριού εκτός από τις εξαιρετικά διατηρημένες πετρόχτιστες βρύσες και τα μεσαιωνικά εκκλησάκια, συγκαταλέγεται και το μοναδικό στην Ελλάδα –και ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο– Μουσείο Άρτου.
Εργαλεία, εικόνες, σκεύη και ενδιαφέρουσες αναπαραστάσεις διηγούνται την ιστορία του δημοφιλέστερου εδέσματος, της παρασκευής του και της καλλιέργειας σιτηρών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Μπορεί η Αμφίκλεια να μην είναι τόσο διάσημη όσο η γειτόνισά της η Αράχωβα, έχει όμως και αυτή τις ομορφιές της..