Αρτζεντιέρα, που σημαίνει “Ασημένια γη” την ονόμασαν οι Βενετοί τον Μεσαίωνα, λόγω του χρώματος των βράχων της που ασημίζουν όταν πέφτουν πάνω τους οι ακτίνες του ήλιου.
Η Κίμωλος είναι ένα ηφαιστιογενές νησί, μια ανάσα μακριά από το νησί της Αφροδίτης, τη Μήλο. Το 1638 η Κίμωλος καταλήφθηκε και πυρπολήθηκε από τους πειρατές και οι κάτοικοι κατέφυγαν στη Σίφνο για να σωθούν. Μόνο 200 κάτοικοι έμειναν πίσω στο νησί. Όταν κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους πειρατές, αναγκάσθηκαν να συμφιλιωθούν με αυτούς και συμφώνησαν να τους παρέχουν ακόμη και υπηρεσίες.
Σ’ αυτό οφείλεται και η μεγάλη ναυτική εμπειρία που απέκτησαν και η οποία εκτιμήθηκε τα χρόνια εκείνα και από τους Γάλλους, αλλά και από τον Σουλτάνο, τον οποίο και θεωρούσαν μέγα προστάτη. Μάλιστα πλήρωναν φόρο υποτέλειας, 1400 γρόσια ετησίως τον οποίο κατέβαλαν στον Καπουδάν Πασά που επισκέπτονταν τη Κίμωλο μια φορά το χρόνο.
Το όνομα της Κιμώλου οφείλεται στα πλούσια πετρώματά της: περλίτης, μπετονίτης (κιμωλία), γεώλιθος, καολίνες, σιδηρομαγγάνιο και οψίανθος στα οποία στηρίζεται ακόμα και σήμερα η οικονομία του νησιού. Ήταν επίσης γνωστή και σαν Εχινούσα, πιθανόν λόγω της έχιδνας (οχιάς) που ακόμη και σήμερα αφθονεί στο νησί.
Το λιμάνι της Ψάθης και τα “σύρματα”
Ο επισκέπτης φτάνοντας στο νησί αντικρίζει τον γραφικό βοτσαλωτό όρμο της Ψάθης όπου βρίσκεται το λιμάνι. Γύρω από τον όρμο απλώνονται λευκά διώροφα σπιτάκια και πλακόστρωτα στενά δρομάκια, κλασσικό δείγμα κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. Στο πιο προστατευμένο μέρος του κόλπου βρίσκονται λαξευμένα στους βράχους τα “σύρματα”, οι χώροι με τις πολύχρωμες πόρτες όπου οι κάτοικοι ρυμουλκούν και φυλάσσουν τις βάρκες τους το χειμώνα. Ο Γούπας και ο Καρράς είναι μόνο μερικοί από τους πιο πολύχρωμους όρμους που αποτελούν την πιο χαρακτηριστική καρτποστάλ του νησιού.
Το Χωριό και οι “Πορτάρες”
Στην Κίμωλο υπάρχει ένα μοναδικό Χωριό, που είναι χτισμένο στο ύψωμα πάνω από το λιμανάκι της Ψάθης. Στην κορυφή του χωριού δεσπόζει το μεσαιωνικό κάστρο. Αποτελείται από τους οικισμούς, το Μέσα Κάστρο και Έξω Κάστρο, αναλόγως της θέσης τους.
Στο Μέσα Κάστρο σώζεται η αρχαιότερη εκκλησία του νησιού, η Γέννηση του Χριστού, που σύμφωνα με επιγραφή κτίσθηκε το 1592. Στο Μέσα Κάστρο θα δείτε και τις λεγόμενες κεντρικές εισόδους στο κάστρο, που έχουν μορφή στοάς και φέρουν οικόσημα της εποχής.
Σήμερα σώζονται τρεις από τις τέσσερις εισόδους: η Δυτική Πόρτα του Μέσα Κάστρου, η Νότια Κάτω Πόρτα με χρονολογία 1650 και η Ανατολική Πάνω Πόρτα με χρονολογία 1646. Από την πρώτη στιγμή το Χωριό κερδίζει το ενδιαφέρον των επισκεπτών με τα ήσυχα δαιδαλώδη σοκάκια του, τα λευκά σπιτάκια και τα δεκάδες εκκλησάκια, που σαν γλυπτά στολίζουν κάθε γωνιά του.
Στο ζωντανό δρομάκι της Παλιάς Αγοράς σφύζει από ζωή, καθώς εκεί βρίσκονται εμπορικά μαγαζιά, καφετέριες και μπαράκια. Προσεγμένες πινακίδες, γραφικές καμάρες και ολάνθιστες μπουκαμβίλιες δίνουν λάμψη σαν πολύχρωμη πινελιά στο κυκλαδίτικο λευκό της Κιμώλου.
Το πέτρινο μανιτάρι
Σήμα κατατεθέν της Κιμώλου είναι το Σκιάδι, ένα τεράστιο πέτρινο μανιτάρι που συγκροτείται από 70 είδη πετρωμάτων. Αυτό το σπάνιο φυσικό μνημείο, το οποίο έχει ενταχτεί στον Ατλαντα Γεωλογικών Μνημείων του Αιγαίου, βρίσκεται στα δυτικά του υψώματος του Σκλάβου, στο βορειοδυτικό τμήμα της Κιμώλου.
Η αρχαία βυθισμένη πόλη
Η αρχαία πόλη της Κιμώλου κείτεται βυθισμένη στη θάλασσα, στην τοποθεσία “Ελληνικά”, σε μια προεξοχή της ξηράς που ένωνε το νησάκι του Αγίου Ανδρέα με την Κίμωλο. Σήμερα σώζονται ερείπια της ακροπόλεώς της στο νησάκι του Αγίου Ανδρέα και το νεκροταφείο της με τάφους σκαλισμένους στους βράχους στην περιοχή των Ελληνικών.
Οι “εξερευνητές” με μία μάσκα μπορούν να εντοπίσουν τα ερείπια στο βυθό της θάλασσας. Τάφοι, σπίτια, πηγάδια και τείχη μαρτυρούν έναν πολιτισμό που ανθούσε πριν από έναν μεγάλο σεισμό που χρονολογείται στη Μυκηναϊκή περίοδο, ίσως και νωρίτερα.
Οι παραλίες
Με “σύμμαχο” τα διάφανα και κρυστάλλινα νερά και τις απίθανες αποχρώσεις του μπλε, η Κίμωλος προσφέρει μια μεγάλη γκάμα από παραλίες. Τα Πράσα είναι αναμφισβήτητα από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες του νησιού, καθώς η λευκή άμμος και τα γαλαζοπράσινα νερά μεταφέρουν τον επισκέπτη σε ένα εξωτικό τοπίο. Στις θαλάσσιες σπηλιές της ακτής κάτω από το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου, βρίσκει καταφύγιο η μεσογειακή φώκια Μονάχους- Μονάχους.
Εκτός από τα εξωτικά Πράσα, δημοφιλείς παραλίες είναι η Αλυκή, το Καλαμίτσι και η Μπονάτσα από την άλλη πλευρά του νησιού, ενώ πιο άγριες είναι τα Μοναστήρια και το Σούφι. Οι βόρειες ακτές του νησιού φιλοξενούν ένα ακόμη φυσικό αξιοθέατο, που αποτελείται από μια σειρά σπηλαίων με μεγαλύτερο αυτό της Βρωμολίμνης, που παραμένει ανεξερεύνητο γιατί το εσωτερικό τμήμα του κατακλύζεται συνήθως από νερό. Η πρόσβαση γίνεται είτε με καΐκι από την Ψάθη είτε με γαϊδουράκι από τη Χώρα.
Δείτε εδώ το βίντεο:
