Μικρή και Μεγάλη Πρέσπα. Η Μικρή σχεδόν όλη ελληνική. Η Μεγάλη μοιρασμένη σε Ελλάδα, Αλβανία και Σκόπια. Ένα τοπίο ασύλληπτης ομορφιάς που σε αναγκάζει να σταθείς ακίνητος και να το απολαύσεις. Να έρθεις αντιμέτωπος με θαύματα. Να αλλάξεις ποικιλοτρόπως.
Στις Πρέσπες θα δεις, θα νιώσεις, θα αφουγκραστείς πολλά. Σπάνια πουλιά: διακόσια ογδόντα δύο είδη από τα εξαφανισμένα στην Ευρώπη, εκατόν ογδόντα από τα οποία ενδημούν στην περιοχή, τα άλλα είναι διαβατάρικα. Όλα όμως, πελεκάνοι, ερωδιοί, κορμοράνοι κλπ. έρχονται και γεννούν εδώ.
Οι λίμνες είναι μια μοναδική σε ομορφιά τοποθεσία με πανάρχαια ιστορία. Προστατεύεται από ελληνικές, ευρωπαϊκές καθώς και διεθνείς συμβάσεις, ενώ η λίμνη Μικρή Πρέσπα προστατεύεται και από τη συνθήκη Ραμσαρ ως μοναδικός υγροβιότοπος. Το 1991 δημιουργήθηκε η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών με τη βοήθεια της WWF που στήριξε τις προσπάθειες του τοπικού πληθυσμού να αναδείξουν και να προστατέψουν το φυσικό πλούτο της περιοχής τους. Οι Πρέσπες έχουν ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000.
Στις Πρέσπες όμως υπάρχει και ένας μικρός αλλά άγνωστος στους περισσότερους παράδεισος.
Ο Άγιος Αχίλλειος, ένα μικροσκοπικό νησάκι μέσα στη Μικρή Πρέσπα που συνδέεται με την ξηρά με μια πλωτή πεζογέφυρα μήκους 650 μέτρων. Περπατάς ανάμεσα σε καλάμια ψηλά, κι αν είσαι τυχερός θα δεις πελεκάνους και πουλιά να προσγειώνονται στο νερό δίπλα σου.
Το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου είναι το σήμα κατατεθέν της Μικρής Πρέσπας αλλά και της ευρύτερης περιοχής, ενώ σε παλαιότερες εποχές ολόκληρο το νησάκι ήταν κάστρο.
Yπάγεται στο Δήμο Πρεσπών και απέχει 60 χιλιόμετρα από τη Φλώρινα και 65 χιλιόμετρα από την Καστοριά.
Ο ομώνυμος οικισμός είναι χτισμένος στη Μικρή Πρέσπα σε 853 μέτρα υψόμετρο και οι μόνιμοι κάτοικοί του φθάνουν στους 130 με κύρια ασχολία την αλιεία, την κτηνοτροφία, τη γεωργία και τον τουρισμό.
Πριν μερικά χρόνια ο μόνος τρόπος να πάει κανείς εκεί ήταν με βάρκα, κάτι που δυσκόλευε πάρα πολύ τη ζωή των μόνιμων κατοίκων τον χειμώνα, έτσι λοιπόν έφτιαξαν την πεζογέφυρα. Αν και το χειμώνα που τα νερά παγώνουν η γέφυρα δεν χρειάζεται.
Γραφικά χαμόσπιτα, μισοερειπομένα κτίσματα και λασπωμένα δρομάκια συνθέτουν αυτό το τόσο διαφορετικό σκηνικό.
Το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου ζει μια ήσυχη ζωή, με τους λιγοστούς του κατοίκους και τα 11 σπίτια του. Άλλωστε ο θρύλος το λέει.. αν χτιστεί ένα, κάποιο άλλο θα πέσει.
Δεν κυκλοφορούν αμάξια και το μόνο που ακούς είναι τον ήχο του ανέμου και το κελάηδισμα των πουλιών. Εσύ και η φύση.
Κάποτε κανείς ξένος δεν ερχόταν στο νησί.
Άρχισε να ακούγεται χάρη στα Πρέσπεια, τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις, και ας είχε κι άλλους χίλιους λόγους: τη μοναδική ενέργεια, τον ιδιαίτερο οικισμό, τους ναούς.
Τα συγκλονιστικά ερείπια της βασιλικής του Αγίου Αχιλλείου, που έχτισε τον 10ο αιώνα ο Bούλγαρος τσάρος Σαμουήλ, αυτός που έκανε κέντρο του βασιλείου του την Πρέσπα.
Εκεί τοποθέτησε τα λείψανα του Αγίου Αχιλλείου από τη Λάρισα. Είναι μία τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με νάρθηκα και αποτέλεσε για πέντε αιώνες τον επισκοπικό ναό της Πρέσπας.
Έδωσε το όνομα στο νησί και πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες βασιλικές της Ελλάδας. Άλλες εκκλησίες στο νησί είναι η βασιλική των Δώδεκα Αποστόλων (11ος αιώνας), ο ναός του Αγίου Δημητρίου (14ος αιώνας), η βασιλική του Αγίου Γεωργίου (15ος αιώνας) και η εκκλησία της Παναγίας Πορφύρας.
Στο ψηλότερο σημείο του νησιού υπάρχει ένας πολύ μεγάλος σταυρός που φαίνεται από πολύ μακριά και εκεί η θέα είναι πραγματικά υπέροχη.
Στον μοναδικό ξενώνα του νησιού λειτουργεί και καφέ με απεριόριστη θέα στη λίμνη.
Κάθεσαι, παίρνεις μερικές ανάσες και συνεχίζεις την εξερεύνηση του πιο γαλήνιου τόπου αυτής της χώρας..