Τηλέμαχος Κωστόπουλος: Κινείται νομικά ο διάσημος κομμωτής
«Έφτασα στο σημείο να αποχαιρετήσω την αδελφή μου και τους φίλους μου γιατί πίστευα πως δεν θα τους ξαναδώ». Με αυτά τα λόγια ο γνωστός κομμωτής Τηλέμαχος Κωστόπουλος, ο καρδιοπαθής που πρώτος στράφηκε νομικά κατά της Αττικής Οδού και όλων των εμπλεκομένων, περιγράφει καρέ καρέ στην «Espresso» τις δραματικές στιγμές που πέρασε όσο ήταν εγκλωβισμένος στον αυτοκινητόδρομο με την επέλαση του χιονιά «Ελπίς».
Ο Τηλέμαχος Κωστόπουλος θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς και πετυχημένους κομμωτές της Αθήνας, με πολλές περγαμηνές στο ενεργητικό του, τόσο από τους ανθρώπους της showbiz όσο και μέσα από τα κομμωτήρια που διατηρεί.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ήταν επί σειρά ετών ο κομμωτής όλων των τραγουδιστών στα Αστέρια Γλυφάδας, της Aντζελας Δημητρίου, της Ελένης Καρουσάκη και πολλών άλλων.
Εδώ και μερικά χρόνια, μάλιστα, είναι ο επίσημος κομμωτής της παρουσιάστριας Ζήνας Κουτσελίνη και καθημερινά δίνει το «παρών» στα τηλεοπτικά πλατό της εκπομπής «Αλήθειες με τη Ζήνα».
«Τη Δευτέρα, όπως και κάθε μέρα, ήμουν κανονικά στα στούντιο όπου βγαίνει η εκπομπή, προκειμένου να ετοιμάσω τη Ζήνα. Γύρω στις 11.55 έφυγα από το στούντιο με ταξί που είχε ναυλώσει η εκπομπή προκειμένου να με μεταφέρει στο σπίτι μου, επειδή φοβόμουν την επέλαση του χιονιά. Όταν φτάσαμε στα διόδια της Αττικής Οδού, ρωτήσαμε αν όλα είναι καλά. “Βεβαίως, είναι ανοιχτή η Αττική Οδός, περάστε” μας είπε η υπάλληλος και κατευθυνθήκαμε στον προορισμό μας. Φτάνοντας στην έξοδο προς Ελευσίνα, στο ένα χιλιόμετρο, τα πάντα είχαν σταματήσει. Από δω και πέρα αρχίζει ο δικός μου γολγοθάς» διηγείται ο Τηλέμαχος Κωστόπουλος από το σπίτι του όπου βρίσκεται έπειτα από αναγκαστική άδεια των γιατρών, που του συνέστησαν να αποφύγει κάθε εργασία.
«Ρωτάμε έναν οδηγό από προπορευόμενο αμάξι και μας λέει ότι έχει διπλώσει μια νταλίκα. Θεωρήσαμε ότι σε λίγη ώρα θα έχουμε φύγει. Καμία ενημέρωση δεν είχαμε, παρά μόνο μέσα από τα social media και το ραδιόφωνο» συνεχίζει ο κομμωτής. Έπειτα από ώρες, και ενώ η αδελφή του είναι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση γνωρίζοντας το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ο Τηλέμαχος, επικοινώνησε τόσο με την Τροχαία όσο και με την Αστυνομία. Μάταια όμως…
«Προσπαθούσα να πάρω βαθιές ανάσες μέσα στο ταξί και να κάνω ήρεμες σκέψεις, γιατί, αν πάθαινα κρίση πανικού και ανέβαζα παλμούς, θα πέθαινα. Κάποια στιγμή μετά τα μεσάνυχτα, και ενώ έχουν περάσει ώρες, τα παιδιά του Στρατού ήρθαν και μας έφεραν κρουασάν και νερά για να αντέξουμε. Αν και ζητήσαμε κουβέρτες λόγω του κρύου, δυστυχώς κανένας δεν μας βοήθησε σε αυτό. Ευτυχώς είχα μισό ζάναξ και το πήρα για να ηρεμήσω» λέει.
Και ενώ έχουν περάσει σχεδόν 20 ώρες, έπειτα από παράκληση τόσο του ταξιτζή όσο και του ίδιου του κ. Κωστόπουλου, που κινδύνευε να χάσει τη ζωή του, φαντάροι άρχισαν να ξεθάβουν το ταξί και το γύρισαν από την ανάποδη πλευρά, προκειμένου να μπορέσει να απεγκλωβιστεί.
Τηλέμαχος Κωστόπουλος: Οι φόβοι για έμφραγμα
«Εξουθενωμένος έφτασα στο σπίτι έπειτα από 20 ολόκληρες ώρες, όμως άρχισα να νιώθω έντονη δυσφορία. Όταν έβαλα το πιεσόμετρο, έδειχνε 190 παλμούς, με 17 τη μεγάλη πίεση και 10 τη μικρή. Αμέσως επικοινώνησα με τον γιατρό μου, ο οποίος μου είπε να ηρεμήσω γιατί φοβόταν για έμφραγμα».
Ωστόσο οι παλμοί δεν έπεφταν, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί εσπευσμένα με ταξί, πρώτα στο Νοσοκομείο «Αγία Ολγα» και στη συνέχεια στο Λαϊκό.
«Έχω γνωματεύσεις και από τα δύο νοσοκομεία. Η γνωμάτευση, μάλιστα, αναφέρει αφυδάτωση στην καρδιά και στους νεφρούς. Οι ίδιοι οι γιατροί μού ανέφεραν πως θα είχα φτάσει ένα βήμα πριν από τον θάνατο, αν καθυστερούσα λίγη ώρα ακόμα».
Ο Τηλέμαχος Κωστόπουλος, την υπόθεση του οποίου έχει αναλάβει η δικηγόρος Ιωάννα Παναγοπούλου, θέλει να ευχαριστήσει μέσα από την «Espresso» τόσο τη Ζήνα Κουτσελίνη όσο και την παραγωγή του Star για την αμέριστη βοήθεια που του πρόσφεραν τις κρίσιμες εκείνες ώρες.
«Μου κρατούσαν συντροφιά τόσο η Ζήνα και οι φίλοι μου όσο και η παραγωγή από το Star. Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου» λέει με δάκρυα στα μάτια, ζητώντας δικαίωση για όσα πέρασε.
Αναδημοσίευση από newsbreak.gr
Από τον Νίκο Νικόλιζα